🦨 Jak Samemu Wyjść Z Depresji

Oto o czym powinni pamiętać wspierający osoby z depresją, zastanawiający się, jak pomóc wyjść z depresji: Nie uszczęśliwiać na siłę – lepiej uzgodnić z chorym zakres i kierunek pomocy. Pozostawić choremu margines do pracy – nie robić wszystkiego za niego. Unikać banalnych komunikatów, jak „Ogarnij się” czy „Mnie Czy można samemu wyleczyć się z depresji? 2010-12-26 15:49:15; Można być szczęśliwym będąc samemu? 2017-01-13 02:25:48; Jak SAMEMU wyjść sie z depresji? 2011-06-30 18:54:00; Jak samemu wyleczyc sie z depresji? 2011-02-23 23:31:43; Można wyjść z depresji samemu? 2013-07-11 18:10:12; Czy można się wyleczyć z depresji samemu? 2014 Depresja - objawy, które niepokoją. Depresja to choroba, paskudna choroba. Może powodować uczucie smutku, stany lękowe, a nawet uporczywy ból. Ale choroby można leczyć. Są na to dowody, bo tych, których depresja dopadła, jest naprawdę sporo - nie jesteś osamotniony. Na depresję cierpi około miliona Polaków. Wtedy mowa właśnie o depresji maskowanej. Depresja maskowana to jeden z wielu rodzajów depresji. Na czym polega ukryta depresja? Czym jest ukryta depresja W depresji maskowanej podstawowe objawy takie, jak obniżony nastrój, niemożność przeżywania radości (anhedonia), czy też brak energii, mogą mieć nieznaczne nasilenie. Leczenie zaburzeń nerwicowych pod różną postacią (lęk napadowy, lęk społeczny, lęk uogólniony) często zajmuje dużo czasu i wiąże się z wysiłkiem osoby doświadczającej objawów. Odpowiedź na Pani pytanie czy można wyjść z nerwicy lekowej brzmi: tak. Oczywiście każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie. 15 sposobów na to, jak żyć z osobą w depresji. podkreślić, że bliski świetnie sobie radzi. Niech to nie będą puste słowa, trzeba podać przykład kilka drobnych “zwycięstw”, np. „wstałeś z łóżka pomimo depresji”; mówić “kocham Cię”. obejrzeć z chorym krótki filmik na YouTube na temat zgodny z zainteresowaniami Czasami najlepszym sposobem na ruszenie z miejsca jest znalezienie kogoś, kto mimo iż znalazł się w podobnej do nas sytuacji, potrafił otrząsnąć się i wyjść na prostą. Osobą taką może być ktoś z naszych znajomych lub całkiem obca osoba. Jeśli to możliwe, spróbuj skontaktować się z tą osobą i poprosić o poradę. Symptomy depresji – czy mam depresję? Będąc w gorszym nastroju zapewne zastanawiasz się, czy właśnie nie przeżywasz depresji. Wszyscy o niej mówią, jest tak powszechna. W sytuacji kiedy osoba doświadcza mocnego stresu, emocje związane z poczuciem własnej beznadziei mogą aktywować proces chorobowy. Co z tym dalej zrobić? Przeczytaj więcej o terapii depresji. Kontakt. Jeżeli czujesz, że potrzebujesz pomocy lub dalszych informacji, zadzwoń do mnie: 608 444 147. pomogę i wskażę sposób dalszego kDHae6m. Maciej Prósiński | Motywacja | Psychologia Depresja, dołek psychiczny – poznaj świeżo odkrytą, prostą i do zastosowania samemu w domu metodę, która pomaga z niego wyjść. Zapraszam do oglądania: Znalazłeś w tym wartość?Podziel się i pomóż innym także znaleźć ten materiał:Zobacz również:PowiązaneNajnowszePopularneKomentarze (43):Jan pisze:Trudno nie mieć depresji, jak współczesne życie jest jakie pisze:Jako świetną technikę relaksacji polecam trio basen + jacuzzi + sauna 😉dr Zosia pisze:Relaksacja? Takie masz pojęcie o depresji? Szkoda słów …Damian pisze:Ja miałem depresję, myśli i plany samobójcze, wyszedłem z tego bez leków (bałem się, że będą jakieś skutki uboczne albo się uzależnię) ale zajęło to dużo czasu i było bardzo trudne. ciężko opisać jak to jest codziennie budzić się i żyć z poczuciem besensu i chęcią zabicia się. wyszedłem z tego dzięki spotkaniom z psychologiem, aktywności fizycznej i alternatywnym terapiom, ogólnie było wiele prób i błędów ale w końcu udało mi się dojść do tego co we mnie siedziało i to przepracować i potem z biegiem czasu było coraz lepiej, gdyby ktoś chciał namiary do osób, które mi pomogły i linki do materiałów w internecie to proszę o kontakt na piasek568@ , podeślęMarcin pisze:Odzywianie jest kluczem do wspaniałego samopoczucia .Proponuje kazdemu zaintersowanmu eksperyment pod tytułem tydzień na surowym .Katarzyna pisze:Zgadzam się, Depresja bierze sie z jelit. Odzywianie na surowo to pisze:Świetnie, jestem od wielu lat wegetarianinem, ale nie potrafię przełamać się do surowego jedzenia 🙁 A z objawami depresji walczę od kilku lat. Co do surowego jedzenia łatwo powiedzieć ale gorzej zrobić, tak jak z ruchem. 🙁Hanna pisze:Z surowym ostrożnie. Bardzo wychładza i pochłania naszą energię trawienną. A to może z czasem przynieść więcej szkody niż pożytku. Nie każdy też przewód pokarmowy zniesie taką dietę. W naszym klimacie, o tej porze roku, bezpieczniejsze jest jednak jedzenie gotowane. Im dłużej, na bardzo wolnym ogniu, tym bardziej energetyczne. Diety wyłącznie na surowiźnie tylko latem i to przez pewien czas tylko. Proponuję zerknąć, co o tym mówi chiński system Zosia pisze:To jest właśnie jedna z tych durnych rad od tych, którzy nie mają bladego pojęcia czym jest depresja. Dorzuć jeszcze standardowe „Weź się w garść” i „Wszystko będzie dobrze” bo tylko tego brakuje do ignoranckiego tak, depresja to trudny temat… Niestety unikany i ukrywany, nawet nie zdajemy sobie sprawy ile osób w naszym otoczeniu potrzebuje pomocy. Może to przez nas styl życia, może to przez nasze odżywianie. Jedno jest pewne jeśli znasz kogoś kto ma problemy lub podejrzewasz że ma okaż mu więcej serca – nie tak żeby pokazać że Ci go szkoda bo pogorszysz sprawę, tylko tak żeby się z nim pośmiać powyglupiac spędzić trochę czasu. Niektórym nawet proste wyjście do kina może pomóc i dać siłę zrobić pierwszy krok – zobaczą że jednak jest ktoś kto się nimi interesuje. Żyjemy w czasach gdzie media społecznościowe przejęły kontrole, teoretycznie możemy skontaktować się z kim chcemy kiedy chcemy a praktycznie mam wrażenie że rozmawiamy mniej i wiecznie siedzimy w telefonach… Wyłącz więc telefon i weź swojego dawno nie widzianego przyjaciela/przyjaciółkę na miasto. Bez telefonów 😉Ewa pisze:Cześć, Przeszłam depresję, a właściwie dalej ją „doleczam”. Pracuję z chorymi fizycznie, a sama nie zdawałam sobie sprawy w jak bardzo złym stanie psychicznym jestem – zawsze myślałam że „prawdziwa” depresja to coś znacznie innego i gorszego, coś co dopada innych – nie mnie. Był okres że siedziałam w samochodzie i dzwoniłam do każdego psychologa w mieście, błagając o pomoc i jak najszybszą możliwość spotkania. Dopiero specjalistka do której się udałam, nazwała mój stan depresją, czym bardzo mnie zaskoczyła. Przyczyny mojej depresji postaram się opisać jak najkrócej. Ówczesny narzeczony zakończył nasz kilkuletni związek – straciłam jego, mieszkanie i wspólnych znajomych (powrót do domu rodzinnego oddalonego o kilkaset km). Następnie wiadomość o ciężkiej chorobie Mamy, później Dziadka, wypadek Taty, problemy w pracy. Potraktowałam moją chorobę jako ciekawe doświadczenie, na pewno wiele mnie to nauczyło, zmieniłam podejście do osób z tego typu zaburzeniami. W pracy spotykam osoby o obniżonym nastroju, czy też często niezdiagnozowanej depresji – potrafię im doradzić i kilkukrotnie – odesłać do specjalisty. W skali depresji Hamiltona w najgorszym momencie miałam 31 ptk, aktualnie – 9 – więc jest dużo lepiej 🙂 Przez kilka miesięcy brałam tabletki zawierające fluoksetynę i chodziłam do psychologa. Co do samych odczuć – napisałam wcześniej że traktuję moją chorobę jako ciekawe doświadczenie – potrafię teraz zrozumieć zachowanie i odczucia chorego. Nie miałam pojęcia że ból psychiczny może być tak ogromny – a ból fizyczny – którego szukałam( drapanie, wyrywanie włosów pincetą) dawać ulgę. Czasem bolało tak bardzo, że kładłam się na podłodze, pragnąc znaleźć się poniżej parkietu. Starałam się być cały czas w ruchu,a gdy trzeba było usiąść czy położyć się – kiwałam się na boki – stymulacja ruchowa sprawiała mi ulgę – trochę mniej bolało. Najbardziej pomogło mi to, że ktoś nazwał mój stan, gdyż tak jak pisałam wcześniej – nie miałam pojęcia że to właśnie depresja, oraz przepisane przez lekarza lekarstwa. Najgorsze już za mną i mam nadzieję że będzie tylko lepiej 🙂 Pamiętajmy że Depresja to choroba i tak jak każdą chorobę należy ją leczyć. PozdrawiamSylwia pisze:Depresja jest uleczalna, choć może nawracać. Pojawia się niepostrzeżenie i powoli. Tak było w moim w tym, że depresja nie znika na zawołanie i nie zależy od mitycznej „siły charakteru”, dlatego powiedzenie osobie z zaburzeniami „weź się w garść” , ”idź pobiegać” czy ”zdrowo się odżywiaj” nie załatwi sprawy, a wręcz przeciwnie – może ją pogorszyć. Byłam aktywna fizycznie ( 5-6 dni w tygodniu trenowałam) i zdrowo się odżywiałam, a choroba mnie dopadła. Na skutek symptomów depresji zaczęłam zaniedbywać codzienne obowiązki – pracę, dom, higienę osobistą. Problemem stały się dla mnie podstawowe czynności takie jak wstanie z łóżka czy pójście do sklepu. Człowiek powoli traci poczucie sensu, staje się bierny, nie wykazuje ochoty na żadną aktywność i jedyne czego pragnie to poczucie niezrozumienia przez bliskich, wszystko co do tej pory przynosiło mi radość, stało się obojętne. Rozpadło się moje małżeństwo i całe dotychczasowe życie. Pomogły leki, rodzice i rodzeństwo…i Mój Anioł Stróż 🙂 Człowiek, który spędził setki godzin na telefonie wyciągając mnie z doła. Razem liczyliśmy kostkę brukową na chodniku, opisywałam kolor ścian co jadłam na obiad…wszystko aby odwrócić moje myśli. Mimo to, staram się zauważać dobre strony tego co mnie spotkało. Staje na nogi i po raz pierwszy, od dłuższego czasu, mogę powiedzieć- jest pisze:Znam osoby z ciężką depresją, którym ani leki ani terapie nie pomogły. Sama jakiś czas temu zmagałam się z depresją i wiem, jak to jest. Człowiek nie ma siły się poruszać, a później nawet wstać z łóżka. Ciało robi się ciężkie, a umysł walczy z tym bezskutecznie. Potem zanika nawet siła woli i pojawiają się myśli samobójcze. Jak można radzić człowiekowi w takim stanie, żeby wziął się za siebie i poćwiczył? Kąpiele – owszem pomagają ale na dolegliwości fizyczne, wpływają też relaksująco na zmęczenie lub nieduży stres. A depresja to nie jest zmęczenie, to ciężkie przewlekłe problemy psychiczne i duchowe, które pojawiają się po trudnych przeżyciach lub traumie. Jest tylko jeden sposób i jedno rozwiązanie dla osób cierpiących na depresję – jest nią modlitwa do żywego Boga o uwolnienie z depresji. Są na szczęście w Polsce ludzie, którzy potrafią modlić się o to skutecznie: ludzie z kościoła Charisma w Krotoszynie ( Byłam, sprawdziłam-działa: śladu nie ma po depresji i znowu chce się żyć!!! Zawieźcie tam swoich cierpiących bliskich, bo sami nie dadzą pisze:30 minut w gorącej kąpieli + płyn do kąpieli np. grejfrutowy, + świeczki, ewentualnie muzyka relaksacyjna lub klasyczna np. Jezioro łabędzie Piotra Czajkowskiego 🙂 I WAŻNE: NIE MYŚLEĆ O NICZYM !!!dr Zosia pisze:Super, świetne rady. Klasyczna ignorancja z kategorii „Nie znam się ale się wypowiem”. Pewnie chciałaś dobrze, jak wszyscy udzielający złotych rad na poprawę samopoczucia ale problem w tym, że u ludzi z depresją to po prostu nie działa a wręcz jeszcze pogarsza sprawę. Szczególnie takie debilizmy jak „nie myśleć o niczym”. Jeżeli ktoś tu potrzebuje pomocy to człowiek ma swoją depresję, jeden czuje się bezsilny i trudno mu się zmobilizować do podstawowych spraw codziennej higieny, drugi zapracuje się chcąc zwalczyć lęk, kontrolować sytuacji wokół siebie w zbożnym celu ulepszenia. Tyle ile ludzi tyle różnych form depresji i jeżeli wierzyć badaniom naukowym, to w dzisiejszym świecie prawie każdy 35 latek już miał jakąś odmianę depresji. Tyle odmian depresji, więc i wiele możliwości terapeutycznych. Ale wszyscy potrzebują wsparcia, życzliwych bliskich osób, to chyba najważniejsze w terapii, mieć bliskiego Człowieka z dużym C. Pies czy kot czy kanarek też ważny lecz tutaj człowiek się liczy. Dla wszystkich też ważne odżywianie, nawodnienie oraz ruch. Z tym najgorzej, bo dla osoby z pierwszej grupy (patrz w górę) problemem jawi się wstanie z wyra. Dla osoby z drugiej grupy pójście na trening wieczorem tez jest niemożliwe, bowiem wieczorem jest kompletnie wykończona. Ale tu można znaleźć i na to rozwiązanie: najpierw wymachy rąk i nóg, póżniej energiczne tupanie nogami w czasie marszu. Pomaga, wypróbowane- z oceny depresji bezsilność na 10 punktów, po 10 minutach ruchu nawet siedząc i ruszając nogami i rękoma, zejdzie na połowę na 5 pkt.. Wyłączenie TW z negatywnymi wiadomościami, nieczytanie tychże w internecie, spróbowanie zająć się sobą jak wyżej piszą komentujący czyli uroda, włosy, paznokcie, ciało, kąpiel itp. Dbanie przesadne o siebie i za każdy taki uczynek sobie postawić szóstkę. Dbanie o roślinki, o motór, o samochód, o zwierzaki, spacery spacery spacery i znowu nie sami, ale z kimś miłym, sąsiadką, chłopakiem, itp. Lepiej milczeć niż roztrząsać negatywne informacje na które i tak nie mamy wpływu. Obserwować świat, kwiaty, liście, pogodę, porę roku, przyglądać się twarzom w autobusie, na ulicy. Wizyta u mądrego psychiatry i leki. Leki pomagają jak podpórka, szczególnie w ciężkich depresjach, pomogą się zmobilizować ruszyć z miejsca, pozbierać. Wyleczyć się ale musi każdy sam, zmianą nawyków, stylu życia, określeniem swojego celu życia. Pomaga też aparatura poczynając od www w telefonie gdzie można znaleźć sposoby walki z depresyjnymi myślami, ale i medyczne i psychologiczne aparaty do zmiany pracy mózgu takie jak metoda AVS czy EEG Biofeedback. Warto pisze:=tak.. Depresja jest podła.. Jestem po próbie odebrania sobie życia i…. Walczę o powrót do zdrowia..Małgorzata pisze:Zdarzają mi się napady depresji i usiłuję zauważyć jakąś prawidłowość, kiedy one występują a kiedy nie. Leki niestety mają efektu uboczne i nieraz mają odwrotne efekty. Na pewno u mnie ma to związek z początkiem zaziębienia lub spadkiem odporności. Zauważłam, że depresja zmniejsza się gdy jest ciepło i słonecznie. Pomagają ćwiczenia fizyczne, ruch, taniec. Pomaga też witamina D3. Wanny niestety nie mam, żeby wypróbować tę metodę. Ale często korzystam z sauny. Muszę zaobserwować czy zły nastrój ma związek z nie chodzeniem do sauny jakiś czas. Czy zimno może wzmagać depresję? Napewno depresja dopada w pochmurne dni ale to ma związek z malą ilością Zosia pisze:A ja znam takich, którzy tego nie robią i też się dobrze czują. Człowieku, chcesz dobrze ale nie masz pojęcia o czym piszesz i takimi bredniami nikomu nie pisze:ciekawy materiał, miałem depresję 4 lata temu, posypało mi się życie no i pojawiła się nieproszona. Na początek farmakologia pomagała, potem stwierdziłem, że to bez sensu, trzeba inaczej z nią sobie poradzić. Rozwój duchowy, medytacja, to jest odpowiednia droga, ludzie są nieszczęśliwi sami z sobą, a to podstawowa nasza relacja w życiu, w pełni nie kochająć i akceptując siebie nie możemy być szczęśliwi, ot, prosta rada, ALE jednak dośc trudna to systematycznego stosowania. Wymaga wiele, wiele pracy wysiłku i czasu, ale WARTO!!!!!Zgadzam się z przedmówcą. Miałem mnóstwo w swojej praktyce osób, których dopadła – depresja, co najgorsze systematycznie zwiększa się ta liczba. W większości jest to związane z naszymi przeżyciami i emocjami jakich doświadczyliśmy i jakie doświadczamy na co dzień (problemy w pracy, w rodzinnie, utrata bliskiej osoby, molestowania, traumy, brak miłości – tutaj najczęściej ciągnie się to od lat dziecięcych -rodzice, itp,) Ucieczka w „sterydy” jak to teraz, się to fachowo próbuje nazywać, sprawia, że ten stan – na początku, który tak mocno kamufluje problem/y- narasta z roku na rok coraz bardziej. Każdemu można pomóc nie stosując przy tym żadnych skomplikowanych metod, czy też środków farmakologicznych. Odrobiona chęci jest też bardzo ważna -bo ciężko jest pomóc komuś, komu na niczym nie zależy. Wsparcie bliskich, przyjaciół, znajomych, którzy wytrwale próbują wpuścić odrobione nadziei, może ułatwić podjęcie walki. Najważniejszy jest też, terapeuta, który w klarowny i jasny sposób wie jak tym problemem się zająć i rozumie osobę, która się do niego z tym zwraca. Dieta i higiena zdrowia (ćwiczenia, ruch), są tez bardzo istotne. Wyjałowiony organizm z mikroelementów i witamin, też będzie nam dawał objawy złego samopoczucia. Elektrosomg – tak wszędzie obecny teraz – wi fi, telefony, komputery, wszelakie urządzenia emitujące fale elektromagnetyczne – w olbrzymi sposób obciążają i osłabiają nasz organizm i sprzyjają powstawaniu zaburzeń emocjonalnych- dlatego ważne jest też, chronić siebie, poprzez zastosowanie, ochron na te urządzenia- tzw. – odpromienniki, które w 90% dają nam ochronę, a kosztują „grosze” biorąc pod uwagę późniejszą walkę z tymi problemami. Wszystko jest ze sobą zależne, ale najważniejsze – to umieć cieszyć się ze Wszystkiego co nam niesie Życie 🙂 – to klucz do bycia Szczęśliwym, nawet jak czasami rzeczywistość przedstawia się inaczej 🙂 www. technikinaturalne. pl – strona w prawdzie w przygotowaniu, ale zawsze można coś na niej doczytać lub pisze:Odnośnie depresji, to warto wiedzieć dwie rzeczy. 1. Jak udzielić pierwszej pomocy osobie w faktycznej depresji … wkurzyć ją na maksa, bo poziom złości jest wyższym poziomem świadomości niż apatia (rada jednego z najskuteczniejszych psychiatrów). 2. Pacjent w trakcie wychodzenia z głębokiej depresji musi być obserwowany 24/24, bo w momencie gdy zaczyna wychodzić z głębokiej depresji (totalna apatia), zaczyna zyskiwać energii do działania a jest to nadal depresja i mogą się pojawić myśli i działania morderczo-samobójcze znane powszechnie jako skutek używania antydepresantów, gdy tymczasem przyczyną jest pozostawienie pacjenta samemu sobie „na tabletkach”.Lukasz pisze:Ciekawy materiał! Kto by się spodziewał że gorąca kąpiel może tyle dać 😉 wiadomo że sposobów walki z depresją jest sporo, ale najgorsze jest to że mnóstwo osób to kamufluje, albo sami przed sobą tłumaczą że „jakoś dam radę” gdzie sytuacja jest już w tak zaawansowanym stadium, że potrzebne są stanowcze kroki i wsparcie na wielu frontach… a pewne dnia przychodzi uderzenie wynikające z kumulacji i nawarstwiania się nerwów, stresów i może być już za późno :/ Dzięki jeszcze raz, świetny pomysł z tymi kąpielami 🙂Kasia pisze:Hehe, „wkurzyć na maksa” – pamiętam pełne smutku spojrzenie córki i słowa „jak ja marzę (!) o tym żebyś na mnie nakrzyczała” – nikomu nie udało się (!) mnie „wkurzyć” 😉 Farmakologia i wsparcie/zrozumienie kochających osób to sposób na ciężką depresję – bez pomocy/opieki kogoś bliskiego to chyba nie da się z tego wyjść. Co do farmakologii, to moja pani psychiatra zawsze powtarzała „trzeba wzmocnić/wesprzeć/odciążyć system nerwowy” i tak to ma działać, i tak to może działać. Każdy organizm jest inny i trzeba znaleźć ten lek, który pomaga. Mózg ludzki to bardzo skomplikowany mechanizm i czasami potrzeba metody prób i błędów przy doborze leków, ale pragnę przekonać wszystkich wystraszonych, że dobrze dobrane leki rzeczywiście „wzmacniają/wspierają/odciążają system nerwowy”, nie zmieniają osobowości i nie uzależniają. Jednak to wymaga czasami kilku prób i zmian leków. Do tego też potrzebne są kochające/rozumiejące bliskie osoby, które będą chorego obserwować/pilnować tak jak to podkreślał Bogdan. Kluczem do depresji jest człowiek – jedni potrafią wpędzić w depresję =/ (powyższe wypowiedzi to zupełnie potwierdzają), inni są konieczni do wyciągnięcia z depresji 😀Magda pisze:Depresja ściągając mnie na dno paradoksalnie nauczyła mnie że najważniejsza w życiu jest dbać o kondycję psychiczną. Nie ważne co mi się wydarzy w życiu, moje zdrowie psychiczne jest najważniejsze.. Teraz jak wyszłam cieszę się tym co dobre póki to, nie analizując negatywnych rzeczy. Ale w okol mnie w rodzinie i wsrod znajomych chorych na depresję jest masa..Damian pisze:Co do komentarza z wczoraj ( o 19:45, wszystkim wysłałem materiały, tylko Pana Marka proszę o napisanie z innego adresu mailowego, bo coś nie zadziałało i odpowiedź się nie pisze:Cześć. Podeślij mi proszę te materiałyAdrian pisze:Hej, fajnie ale co jeśli jesteś zamknięta osoba na tłumaczenie i okazywanie emocji?? Pokonałem depresję sam ale to wraca mimo gorącej kąpieliAdrian pisze:Życie to nie zabawa, żyjesz i boli za każdym razem, co powiesz takim ludziom,którzy nie proszą o pomoc którzy walczą zawsze sami, wiesz poruszyłeś temat bez przygotowania, czy jesteś w stanie sprostać zadaniu? Jesteś w stanie pokazać że to kąpiel zabija depresję?? Czy wiesz z jakim problemem walczysz??Maciej Prósiński pisze:Odpowiedzi na swoje pytania Adrianie możesz znaleźć wygooglowując badania, na które namiary podałem w materiale (wchodząc na powyższy film na serwisie Youtube znajdziesz je powtórzone w opisie, więc możesz użyć ich do wyszukiwania) Tam będzie podane DOKŁADNIE jak badano zjawisko. Ja swoją wyraziłem w filmie – badania są pilotażowe i przez to na bardzo małej grupie pisze:Mógłbym tutaj napisać wiele rzeczy ale dopóki nie przeżyjesz depresji to nie zrozumiesz wstawania rano z żalem że się obudziłeś z brakiem ochoty do życia, nie dotrze to do Ciebie, dla Ciebie dalej to będzie ciepła kąpiel i aktywność fizycznaMaciej Prósiński pisze:Moja prośba nie polegała na tym, byś pisał swoją historię DLA MNIE. Prosiłem o Wasze historie dla INNYCH osób z depresją. A bagatelizowanie wskazywanych przez badania metod, w przypadku depresji jest podobnie głupie jak unikanie profesjonalnej diagnozy osobisty dla mnie temat, gdyż zaczęłam chorować na depresję w liceum, obecnie jestem przed 30-tką. Depresja przerodziła się w nerwicę, ale… mam wrażenie, że przez pracę nad sobą przez ostatnie dwa lata na terapii (grupowej i indywidualnej psychodynamicznej) udało mi się dotrzeć do głębokich przyczyn (traumy wczesnodziecięce) i przerobić je i w efekcie moja jakość życia poprawiła się do tego stopnia, że jestem w stanie czuć, po prostu czuć emocje, także radość, która dawniej bywała tylko przebłyskiem. Więc, czy ktoś mnie zapyta, czy można z tego wyjść: tak, można. Ale trzeba się pilnować, by nie wracać do dawnych nawyków (także stylu życia, u mnie pracoholizmu) i dbać o siebie. Miłość do siebie, taka głęboka, dająca poczucie bezpieczeństwa, to coś co leczy depresję. Zapraszam na mojego bloga: pisze:Czesc, majac 23 lata rowniez borykam sie z depresją, ktora przyczyne ma poczawszy od dnia narodzin do dzis dnia. Sama lekow nie biore, moja mlodsza 2 lata siostra bierze od 6 lat bo ma ciezki przypadek. Rok temu jeszcze nigdy bym nie pomyslala ze JA mam depresje? Ze mna jest cos nie tak? Nie, nie. To ja zawsze kazdemu pomagalam i musze pomagac bo jestem najstarsza. „Przeciez po to jestem na tym swiecie i dlatego mam tak silny charakter, musze pomagac” – myslalam. Az pewnego dnia jedna sytuacja sklomila mnie do podjecia decyzji- „a moze sprobuje pojsc na DDA? Co mi szkodzi jakas tam diagnoza, przeciez moge zapytac zawsze o pomoc dla siostry czy malego brata ktorego wychowuje sama”. Poszlam Warto isc na terapie choc chodze od niedawna. Mialam rozne mysli A MOZE ODEJSC Z TERAPII? – NIE! – to najgorsze co mozesz zrobic. Jak ktos wykryl problem to lecz go nawet jesli dalej uwazasz ze nie potrzebujesz ale rob to dla kogos. Nie poddawaj sie i znajdz sens. Tyle ode mnie. Pozdrawiam goraco i zycze wszystkim wiele pisze:Depresje miałam, natomiast niezdiagnozowaną. Miałam też stany lękowe. W tym przypadku poradziłam sobie medytacją. Polecam każdemu. Wycisza głowę, uspokaja myśli, pomaga złapać równowagę i inne spojrzenie na rzeczywistość. Myślę że do tego kąpieli można dodać garść, lub dwie soli, relaksacyjna muzykę oraz skupić się na „wyłączeniu” mózgu czyli nie myślenie o niczym. Mózg też potrzebuje odpocząć. Wypoczęty inaczej pisze:Różaniec regularnie i po Zosia pisze:Widzę, że depresja dla co aktywniejszych „doradców” tutaj to takie gorsze samopoczucie i wystarczy posłuchać wesołej piosenki, pobiegać, pomoczyć się w aromatycznej kąpieli, zjeść coś surowego albo zmówić paciorek i wtedy przejdzie. Depresja to wielka, czarna, zimna otchłań ziejąca beznadzieją i bezsensem, wyzierająca z każdego zakamarka a takie kretyńskie rady czynią tą otchłań jeszcze większą i wzmagają poczucie beznadziei i 1. Łączenie się z Panem Bogiem w myślach i trwanie w tym stanie. 2. wstrzemięźliwość seksualną i rezygnacja ze wszystkiego co niepotrzebnie zjada energię. 3. Badania niedoborów na biorezonansie i uzupełnienie ich. 4. ćwiczenia (strona już niedługo dostępna)Magda pisze:Za pierwszym razem, gdy pomyślałam, że sama nie chcę tego przechodzić, poszłam do psychiatry i nie czułam poprawy po lekach. Pomogła mi mocna inwestycja w siebie – unikałam źródła mojego złego samopoczucia, oglądałam filmy a samorozwoju, zrobiłam kurs szybkiego czytania i map myśli. Poczułam się jak nowo narodzona. Za drugim razem stan był gorszy, dostałam leki, po których naprawdę czułam się lepiej. Do tego doszły odważne kroki w pracy, czyli zwolnienie się i otwarcie własnej działalności, która od 2 lat sprawia, że czuję spełnienie, satysfakcję, radość z codziennego wstawania. Już nie cofają mi się nogi na myśl o pracy. Czasem jestem zmęczona, czasem mam za dużo pracy, ale jestem panią swojego pisze:A ja mam dość siebie i chce umrzeć 🙁Mateusz pisze:Biore leki, chodze do psychologa i tak od 2014 roku 🙁 Afirmacje kiedyś stosowałemMaciej Prósiński pisze:Mógłbym Ci teraz polecić szereg naszych prezentacji czy kurs, ale jeśli już tu i teraz czujesz, że „chcesz umrzeć” to jest realne ryzyko, że nie masz czasu na jakąkolwiek formę samopomocy – cokolwiek co miałbyś przerabiać sam w swoim tempie może ci się po prostu przerwać przy najbliższym spadku samopoczucia, zanim będzie miało szansę zrobić jakąkolwiek różnicę. Czas działa na Twoją niekorzyść i mocno sugeruję sięgnięcie po pomoc terapeuty i mając terapię z regularnym kalendarzem wizyt jako bazę, dopiero możesz to łączyć z metodami do wykonywania terapeuty po raz pierwszy może być kłopotliwe, i z tego powodu stworzono strony takie jak choćby które znacznie to ułatwiają. Nie czekaj proszę i nie oszczędzaj na tym – już teraz wejdź w link i zapisz się na pierwszą sesję z się 🙂Dodaj komentarz „Inni mają gorzej” – czy to dobre hasło na pocieszanie osoby zmagającej się z depresją? Skąd się bierze depresja, jak przebiega oraz jak pomóc osobie, która na nią cierpi? Ministerstwo Zdrowia przygotowało ogólnopolską kampanię „Depresja. Naucz się pomagać”. Przedstawia 5 kroków, o których powinny pamiętać osoby, których najbliżsi zmagają się z tą ma nauczyć reagować na symptomy depresji w otoczeniu. Potrwa do końca 2017 ramach kampanii powołano specjalną stronę internetową na której można obejrzeć 5 filmów, które składają się na instrukcję działania – co robić, gdy nasz bliski cierpi na depresję. Oprócz pięciu filmików można skorzystać ze specjalnego szkolenia e-learningowego, które pozwoli zdobyć wiedzę dotyczącą objawów depresji, jej przebiegu, a także sposobów zapobiegania i leczenia. Można szukać podpowiedzi, gdzie szukać pomocy oraz jak dokładnie wygląda 5-etapowa instrukcja radzenia sobie z depresją u bliskich:ZBLIŻ SIĘMusimy pamiętać, że inicjatywa leży po naszej stronie. Nawet jeśli chory na depresję nie reaguje, nie odpowiada na zaproszenie czy wydaje się być niezadowolony z naszego telefonu, nie wolno nam się zniechęcać! Nawet jeśli to trudne i niewdzięczne, to takie drobne gesty są niezwykle potrzebne! Jak czytamy na stronie kampanii „osoby depresyjne często wspominają, że krótki, codzienny telefon od przyjaciółki czy odwiedziny kogoś bliskiego były czymś, co trzymało je przy życiu”.PO PROSTU BĄDŹNie trzeba silić się na organizowanie rozrywek czy zapewnianie „rozweselaczy”. Organizatorzy kampanii przypominają, że „depresja to nie jest zwykły smutek”. Jeśli ktoś ma depresję, nie jest w stanie rozkoszować się przyjemnościami – ma trudności z podążaniem za akcją filmu czy rozumieniem czytanej książki. Taki impas może wprowadzać ją w jeszcze większe poczucie winy i beznadziei. Musimy sobie uświadomić, że wystarczy po prostu towarzyszyć osobie chorej na depresję. Nie potrzeba żadnych konkretnych zadań czy wspólnych aktywności, żeby pozostawać w CIERPLIWY I WYROZUMIAŁYDepresja to choroba, która się wlecze. Nie oznacza to jednak, że będzie trwała do końca życia! Nawet jeśli wydaje się, że nasze wysiłki nie odnoszą skutku, dalej warto się starać. Często osoby chorujące dopiero po zakończeniu epizodu depresyjnego przyznają, jak ważne było dla nich wsparcie bliskiej także:Zobacz, co przeżywają osoby cierpiące na depresjęDBAJ TEŻ O SIEBIEKolejnym błędem, jaki popełniają osoby towarzyszące chorym, jest zapominanie o sobie, własnych zainteresowaniach i przyjemnościach. Jak czytamy na stronie kampanii, jest to często wynik poczucia winy i myśli typu: „Jak mogę się dobrze bawić, skoro on/ona tak cierpi”. Tymczasem taka rezygnacja z siebie prowadzić może do wyczerpania i zniecierpliwienia. Okazuje się, że całkowite poświęcenie może być skuteczne, gdy schorzenia mają gwałtowny i krótki przebieg. Nie sprawdzają się jednak przy przewlekłych chorobach – a taką właśnie jest depresja. Za każdym razem, gdy wychodzimy z domu, należy zapewnić osobę chorą o tym, że jest dla nas ważna i nie uciekamy od niej, a po prostu zależy nam na spełnianiu naszych pasji. Gdy dbamy o siebie, zyskuje na tym także i bliska nam ZE SPECJALISTĄOrganizatorzy kampanii namawiają, by nie rezygnować ze współpracy ze specjalistami. Nawet jeśli ktoś ma wybitny talent do pocieszania, nie obejdzie się bez profesjonalnego wsparcia. Wizyta u psychiatry jest absolutnie konieczna. Przy leczeniu depresji zalecana jest farmakoterapia oraz psychoterapia. Często chory wcale nie chce słyszeć o wizycie u lekarza – wówczas osoba wspierająca może skorzystać z grupy wsparcia lub poszukać rady psychologa. Nie ma też uniwersalnego sposobu na to, by namówić chorego na leczenie. Przytyki typu: „cały dzień leżysz w łóżku”, „nic cię nie interesuje” warto zastąpić raczej zapewnieniami „martwię się o ciebie” lub „byłbym spokojniejszy/a, gdyby zdiagnozował cię lekarz”. Decyzja o leczeniu powinna należeć tylko do chorego. Wyjątkiem jest ryzyko popełnienia samobójstwa – wówczas lekarz może zdecydować o leczeniu wbrew jego depresji jest kluczoweDr Iwona Koszewska, specjalistka psychiatra z wieloletnim doświadczeniem w leczeniu depresji cytowana przez portal wyjaśnia:Objawy takie jak: niezrozumiały smutek czy obojętność, izolowanie się, przewlekłe zmęczenie, zaniedbywanie obowiązków mogą budzić różne uczucia u drugiej osoby. Może upłynąć dużo czasu, zanim bliscy poznają, że stan ten to nie jest zła wola czy lenistwo, ale depresja, choroba, porównywalna do chorób podkreśla także, dlaczego powinno się budować świadomość społeczną na ten temat:Umiejętność rozpoznania choroby, odpowiedniej reakcji i pomoc w podjęciu decyzji o udaniu się do specjalisty mogą znacznie przyspieszyć proces wychodzenia z serią filmów wideo stoi Fabryka Komunikacji Społecznej. Wyreżyserowała je Anna Kazejak, wystąpili Agnieszka Żulewska i Rafał Maćkowiak, a muzykę skomponował Paweł Mykietyn. „Rzeczpospolita” przytacza dane, według których na depresję choruje dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn. Choć większość z nich to ludzie w wieku 20-59 lat (80 procent), to coraz częściej cierpią na nią także dzieci i młodzież. Depresja to choroba podobna do schorzeń fizycznych i należy ją leczyć. Wzrost zachorowalności specjaliści tłumaczą współczesnym stylem życia – ludzie przeznaczają zbyt mało czasu na odpoczynek i coraz częściej doznają poczucia także:Depresja – czym tak naprawdę jest i jak ją rozpoznać?Źródło: Rzeczpospolita, #1 DeejweeD Średniozaawansowany Bywalec 249 postów Płeć:Mężczyzna @Przywołaj Napisano 23 styczeń 2012 - 12:33 Witam ! Bardzo dawno tu nie wchodziłem powód jest tylko jeden od paru miesięcy jestem zdrowy. Nie mam depresji. Nie mam poprostu. Dziwne jest to że nie pomogł mi w tym zaden lek dosłownie żaden żadna cudowna pigółka powiem więcej gdy później przeanalizowałem to. Okazało się że leki wręcz nasilały chorobę. To leki mnie muliły strasznie to lekki odcinały mnie od ludzi co jest kluczową sprawą jeśli ktoś myśli o wyleczeniu. Leki powodowały u mnie zapaść umysłową ogromną ospałość w kontaktach z ludźmi. Przkonałem się o tym w bardzo prosty sposób. Gdy brałem lekki w depresji (chodzi tu głównie o neuroleptyki) byłem dużo bardziej ''wyalienowany'' niż nie zażywając zadnego leku również będąc w depresji. Miałem więcej myśli samobójczych i myśle ze to jest tu kluczowe. Jak to jest że na recepcie leku który ma zniwelować jakkolwiek wyleczyć osobe chorą zawarta jest informacja że lek pogłębia myśli samobójcze? Nie rozumiem tego zupełnie dlaczego to jest akceptowane. Biorąc psychotropy nie potrafiłem kreatywnie myśleć koncentrować myśli w odpowiednim kierunku, co jak póżniej okazało się kluczem do zdrowia psychicznego. Do dzięki temu że mój mózg wszedł na najwyższe obroty po odstawieniu leków. Zacząłem analizować poznawać chorobę bardzo dogłębnie. Walczyłem z nią na wszystkich frontach i na wszystkich wygrałem. Nie pomagał mi w tym żaden psychiatra żaden lek tylko i wyłącznie chęci ja wiem jak to jest w depresji ze nie ma się chęci na nic ale myśląc głebiej wcale tak nie jest poniewaz czym większy ból odczuwałem tym bardziej chciałem wyzdrowieć. Chciałbym powiedzieć wszystkim aby nie łudzili się tym że psychiatra da im do ręki złote pigułki które rozwiążą problemy sam musisz je rozwiązać i pamiętaj że większość problemów jest w tobie nie na zewnątrz. Ja wygrałem z Chorobą afektywną dwubiegunową sam bez pomocy wiem że dla niektórych może sie to wydawać dziwne ale tak sie stało jestem żywym przykładem że można wyjść z depresji. MOŻNA LUDZIE MOŻNA !! Wszystko jest w waszych rękach ! Pozdrawiam ! Każdy milimetr w detalach jest w moim domu dźwiękiem !!!! Do góry #2 Gość_Nuteczka_* Napisano 23 styczeń 2012 - 13:09 Gratuluje Ci z całego serca...tez chciałabym wyjśc juz z tego dołu i widziec słonko... Opowiedz jak Ci sie udało osiągnąć taki sukces? Do góry #3 titanic titanic Zadomowiony Bywalec 5242 postów Płeć:Nie ustawione @Przywołaj Napisano 23 styczeń 2012 - 17:50 Witam !Bardzo dawno tu nie wchodziłem powód jest tylko jeden od paru miesięcy jestem zdrowy. Nie mam depresji. Nie mam jest to że nie pomogł mi w tym zaden lek dosłownie żaden żadna cudowna pigółka powiem więcej gdy później przeanalizowałem się że leki wręcz nasilały chorobę. To leki mnie muliły strasznie to lekki odcinały mnie od ludzi co jest kluczową sprawą jeśli ktoś myśli o powodowały u mnie zapaść umysłową ogromną ospałość w kontaktach z ludźmi. Przkonałem się o tym w bardzo prosty sposób. Gdy brałem lekki w depresji(chodzi tu głównie o neuroleptyki) byłem dużo bardziej ''wyalienowany'' niż nie zażywając zadnego leku również będąc w depresji. Miałem więcej myśli samobójczych i myśle ze to jest tu kluczowe. Jak to jest że na recepcie leku który ma zniwelować jakkolwiek wyleczyć osobe chorą zawarta jest informacja że lek pogłębia myśli samobójcze?Nie rozumiem tego zupełnie dlaczego to jest akceptowane. Biorąc psychotropy nie potrafiłem kreatywnie myśleć koncentrować myśli w odpowiednim kierunku, co jak póżniejokazało się kluczem do zdrowia psychicznego. Do dzięki temu że mój mózg wszedł na najwyższe obroty po odstawieniu leków. Zacząłem analizować poznawać chorobę bardzo dogłębnie. Walczyłem z nią na wszystkich frontach i na wszystkich wygrałem. Nie pomagał mi w tym żaden psychiatra żaden lek tylko i wyłącznie chęci ja wiem jak to jest w depresji ze nie ma się chęci na nic ale myśląc głebiej wcale tak nie jest poniewaz czym większy ból odczuwałem tym bardziej chciałem wyzdrowieć. Chciałbym powiedzieć wszystkim aby nie łudzili się tym że psychiatra da im do ręki złote pigułki które rozwiążą problemy sam musisz je rozwiązać i pamiętaj że większość problemów jest w tobie nie na zewnątrz. Ja wygrałem z Chorobą afektywną dwubiegunową sam bez pomocy wiem że dla niektórych może sie to wydawać dziwne ale tak sie stało jestem żywym przykładem że można wyjść z depresji. MOŻNA LUDZIE MOŻNA !! Wszystko jest w waszych rękach !Pozdrawiam ! piszesz jakbyś na górce był Ale masz rację. Opinia lekarzy jest choćby była najgorsza, tylko subiektywną opinią. Chad chadowi nierówny. Najważniejsze , że się pozbierałeś- gratuluję...(i oby Twój stan trwał jak najdłużej) CHAD- ...i wszystko jasne...? Jeżeli uważasz, że określają kogoś 3 lub 4 litery to znaczy, że ? ////////////////////////////// Pożyję ile się da, a jak się nie da to też to jakoś przeżyję. Do góry #4 Gość_monkey kid_* Napisano 24 styczeń 2012 - 20:05 Chciałbym powiedzieć wszystkim aby nie łudzili się tym że psychiatra da im do ręki złote pigułki które rozwiążą problemy sam musisz je rozwiązać i pamiętaj że większość problemów jest w tobie nie na zewnątrz. Ja wygrałem z Chorobą afektywną dwubiegunową sam bez pomocy wiem że dla niektórych może sie to wydawać dziwne ale tak sie stało jestem żywym przykładem że można wyjść z depresji. MOŻNA LUDZIE MOŻNA !! Wszystko jest w waszych rękach !Pozdrawiam ! No to pięknie...tak jak mówiłam "lekarze" dobijają...Gratuluję, ja nie mam w sobie tyle siły aby wygrać z tą moim przypadku to CHAD się, oby zawsze świeciło słońce dla Ciebie Do góry #5 DeejweeD DeejweeD Średniozaawansowany Bywalec 249 postów Płeć:Mężczyzna @Przywołaj Napisano 25 styczeń 2012 - 10:27 To jest tak ze gdybym mial radzic to polecilbym ksiazke Sun Tzu ''Sztuka Wojny'' naprawde bo to jest wojna jest niesamowicie trudna bo walczysz z najtrudniejszym przeciwnikiem czyli z samym zeby wygrac wojne trzeba najpierw wygrac pare bitew. Mysle ze najwazniejsza kluczowa sprawa jest to ze trzeba nakierowac cala swoja sile umysl na ta sciezke ''Ja chce wyzdrowiec'' nie zajmowac sie niczym innym i przedewszystkim nigdy sie nie jesli wygrasz to duma jest niesamowita powiem wam ze to jest chyba najwiekszy sukces mojego zycia. Poprostu trzeba bardzo skrupulatnie ''trzymac sie za morde'' Ciezko opisac to jak to zrobilem bo to wiekszosci byly moje mysli, przemyslenia,analiza doslownie walczy sie z mania ale po pewnym czasie dochodzisz do jednego wniosku ''Wszystko jest stanem umyslu'' , ja nie mam w sobie tyle siły aby wygrać z tą moim przypadku to CHAD i to jest kluczowe zrozumienie ze wszystko jest stanem umyslu nie ma rzeczy niemozliwych wszystko jest w twoich rekach to trzeba zrozumiesz to to wszystko bedzie duzo Każdy milimetr w detalach jest w moim domu dźwiękiem !!!! Do góry #6 Gość_monkey kid_* Napisano 28 styczeń 2012 - 22:52 Jesli zrozumiesz to to wszystko bedzie duzo to nie ja tak nie moim przypadku to tu nie chodzi o chęci. Po prostu może ja po prostu nierozumna jestem. Ot Do góry #7 Upandown Upandown Średniozaawansowany Bywalec 195 postów Płeć:Mężczyzna Lokalizacja:Warszawa @Przywołaj Napisano 04 luty 2012 - 22:46 Widzisz i to jest kluczowe zrozumienie ze wszystko jest stanem umyslu nie ma rzeczy niemozliwych wszystko jest w twoich rekach to trzeba zrozumiesz to to wszystko bedzie duzo wyznaję tę trzy-cztery razy myślałem, że udało mi się pokonać depresję, przez kilka miesięcy żyłem niemal tak, jak miałem na to ochotę, robiłem to co sprawiało mi przyjemność, realizowałem cele, o które sam bym się nie podejrzewał. Potem dotarło do mnie, że rok w rok mam wielomiesięczne okresy spadku nastroju a następnie jego znacznej poprawy. Życzę Ci, żeby w Twoim wypadku zmiany okazały się trwałe. Ja odnoszę wrażenie, że mój nastrój zaczyna się zazwyczaj staczać w momencie gdy zbyt długo nie kontrolę swoich zachowań i myśli, podejrzewam że w tym czasie zaczynają przejmować nade mną kontrolę destrukcyjne schematy myślowe, które są we mnie bardzo głęboko zakorzenione. Oczywiście może to być też kwestia zawirowań biochemicznych w moim organizmie, jednak wolę trzymać się teorii, że właśnie jest to wynik utrwalenia się w mojej podświadomości takich a nie innych wzorców, których muszę się wyzbyć, a żeby to zrobić muszę je zidentyfikować oraz systematycznie i długofalowo niwelować. Użytkownik Upandown edytował ten post 04 luty 2012 - 22:50 Kliknij, pomóż, zrób dla kogoś coś dobrego, niewiele Cię to kosztuje. Do góry #8 ibuprofen ibuprofen Nowy uczestnik Bywalec 16 postów @Przywołaj Napisano 08 marzec 2012 - 16:26 może to trochę inna przenośnia, ale ja również wierzę w "samowyleczenie" i porównuję to do ponownego zakochania się w już niekochanej osobie. Oczywiście mission impossible, ale jeżeli chce się czegoś z całych sił to można to zrobić, kwestią jest odpowiednie nastawienie. Falujemy, oby zawsze na topie Do góry #9 Włóczykijka Włóczykijka Nowy uczestnik Bywalec 107 postów @Przywołaj Napisano 23 lipiec 2012 - 10:27 Hej DeejweeD. Coś w sumie brzmisz jakbyś był na górce jak to pisał titanic U mnie są okresy co myślę podobnie... gorączkowo szukam wszystkiego co pozwoli mi wyzdrowieć jednak i to też jest prawda ,w życiu są trudne też inaczej myśleć o swoim dzieciństwie. Te bardzo trudne chwile , które miałam były po to wykuć ze mnie żelazo . To bardzo przydatna cecha w życiu, jestem uparciuch największy jakiego rodzina widziała... nie boję się potu, krwi,łez , jestem oswojona z bólem fizycznym i psychicznym i ciężką pracą. Jednak jak złapie mnie dołek i odpowiednio nie przeprocesuję o co chodzi to zaczyna we mnie wsiąkać bardziej aż mam zjazd w dół i totalny spadek nastroju. Wiem także że mam swoją delikatność i moje ciało przez przykre emocje mówi do mnie. Słucham , analizuję nie oceniam. Mogę się podpisać pod tym co piszę UpandownObyś w swoim przypadku miał rację , oby to nie była ucieczka przed przykrymi emocjami. Życzę Tobie tego z całego serca. Do góry #10 kobietapoety kobietapoety Nowy uczestnik Bywalec 9 postów @Przywołaj Napisano 10 sierpień 2012 - 19:49 Leki faktycznie niewiele dają. Chyba, że ktoś wierzy w ich działanie. Generalnie tłumią objaw, ale nigdy nie rozwiążą przyczyny problemu. Też brałam i mnie zamulały, dodatkowo przytyłam wtedy. Nie polecam. Jakoś funkcjonuję bez... A Tobie gratuluję. Do góry #11 matrix matrix Zadomowiony Grupa z ograniczeniami 11770 postów Płeć:Kobieta @Przywołaj Napisano 10 sierpień 2012 - 20:53 ja równiez staram sie funkcjonowac bez ... ale czasami jak jest ciezka depresja nie ma wyboru ...ja postanowiłam raczej zminimalizowac i rozwiazac przyczyny ..depresji ...mysle ,ze jestem na dobrej drodze ..przynajmniej nie mam na co zwalac ... Do góry #12 Gość_Nocka_* Napisano 10 sierpień 2012 - 21:44 a to w ogóle jest możliwe? funkcjonowanie przy depresji, tak po prostu bez leków? Jak dajecie sobie radę? Do góry #13 matrix matrix Zadomowiony Grupa z ograniczeniami 11770 postów Płeć:Kobieta @Przywołaj Napisano 10 sierpień 2012 - 22:58 w depresji w wiekszosci jestesmy na nie ..trzeba tak to wszystko ustwic by było na tak ....bez tłumaczenia ...i tak powoli człowiek sie dzwiga ...czasami było ciezko ..nawet bardzo ...ale jak muss to muss Do góry #14 Kalina Kalina Kalina Junior Admin 11629 postów Płeć:Kobieta @Przywołaj Napisano 11 sierpień 2012 - 18:27 Nie brałam leków. Przeszłam terapię... Wiem,że wielu osobom leki pomagają i nie zniechęcałabym do nich. Raczej oddałabym wszystko w ręce lekarza i terapeuty. To ostatnie ważne,bo na mój gust bez terapii same leki to za mało. A ludzie często tak robią, nie chce im się chodzić na terapię, wydaje im się,że leki załatwią wszystko. A tak nie ma dobrze, leki to często tylko wspomaganie. Oczywiście są też choroby powodujące depresję i tu bez leków nie obejdzie się. Czasami są rodzaje depresji, przy których bez leków się nie da. "I jeśli posiadacie ten rodzaj niezniszczalnego rdzenia, nie tylko pozostanie on z wami na zawsze, ale w waszych najczarniejszych momentach także inni go w was dostrzegą i pomogą wam wyjść cało z opresji[...]""Wszystko sprowadza się do tego, żeby stanąć prosto, spojrzeć ludziom prosto w oczy, błysnąć zabójczym uśmiechem i powiedzieć: "Spierdalajcie. Jestem boska.""Smutek to stan umysłu gotowy przyjąć nieograniczoną porcję radości." Do góry #15 kim kim Zadomowiony Bywalec 2098 postów Płeć:Mężczyzna @Przywołaj Napisano 11 sierpień 2012 - 18:32 Leki wspierają terapię lub odwrotnie. Z terapią jest problem tzn większość pracuje i czasem ciężko te rzeczy pogodzić. ak ktoś ma mozliwośc to oczywiście rozwiązanie leki+terapia. Użytkownik kim edytował ten post 11 sierpień 2012 - 18:34 Do góry #16 Kalina Kalina Kalina Junior Admin 11629 postów Płeć:Kobieta @Przywołaj Napisano 11 sierpień 2012 - 19:58 Leki wspierają terapię lub odwrotnie. Z terapią jest problem tzn większość pracuje i czasem ciężko te rzeczy pogodzić. ak ktoś ma mozliwośc to oczywiście rozwiązanie leki+ wierzę w taką wymówkę. Znam ludzi, którzy dojeżdżali po niemal 100km na terapię, pracowali, mieli rodziny i jeszcze się uczyli. Tak organizowali czas by go mieć i dali radę Zrobili matury, zdali na studia...rodziny się nie rozpadły Wszystko kwestią organizacji czasu. Sama pracowałam podczas większej części terapii i dałam radę Inni, których poznałam też i można było "I jeśli posiadacie ten rodzaj niezniszczalnego rdzenia, nie tylko pozostanie on z wami na zawsze, ale w waszych najczarniejszych momentach także inni go w was dostrzegą i pomogą wam wyjść cało z opresji[...]""Wszystko sprowadza się do tego, żeby stanąć prosto, spojrzeć ludziom prosto w oczy, błysnąć zabójczym uśmiechem i powiedzieć: "Spierdalajcie. Jestem boska.""Smutek to stan umysłu gotowy przyjąć nieograniczoną porcję radości." Do góry #17 kim kim Zadomowiony Bywalec 2098 postów Płeć:Mężczyzna @Przywołaj Napisano 11 sierpień 2012 - 21:54 to zależy jaka terapia, mi lekarz zaproponował 3-miesięczną terapię w godzinach od 7-15 to jak to zorganizować. Mimo chęci nie jestem w stanie. Do góry #18 Patryk293 Patryk293 Nowy uczestnik Bywalec 3 postów @Przywołaj Napisano 19 wrzesień 2012 - 14:33 Do DeejweeD co ty gościu wogóle za głupoty wypisujesz na forum że wyleczyłeś chorobe bez leków. Po pierwsze to Chad jest nieuleczalny, sa dobre i zle stany to jest ta choroba wlasnie, okres dobry i zły na przemian w cyklach, wiesz wogóle o czym ty pisze, i czy wogóle miałes stwierdzony CHAD przez psychiatre?? Do góry #19 anche anche anche Moderator 6114 postów Płeć:Kobieta @Przywołaj Napisano 19 wrzesień 2012 - 22:49 wyleczyć nie musi zawsze być czytane dosłownie- radzić sobie z nią funkcjonować, odnajdywać radość w życiu i nie szkodzić sobie i innym- to podstawa 'wyleczenia się' Linia Wsparcia (24h) 800 70 2222 Kryzysowy Telefon Zaufania (pon-pt, 14-22) 116 123 ITAKA centrum wsparcia dla osób w stanie kryzysu psychicznego (24h) 22 484 88 01 ITAKA antydepresyjny telefon zaufania (pon i czw, 17-20) 22 484 88 01 Telefon Zaufania Uzależnienia Behawioralne 801 889 880 (codziennie, 17-22 opłata tylko za pierwszą minutę) Do góry #20 Patryk293 Patryk293 Nowy uczestnik Bywalec 3 postów @Przywołaj Napisano 20 wrzesień 2012 - 14:02 Depresja jest choroba uleczalna, ciężko sie pozbierac ale da rade,ja nia zachorowalem bo jestem alkoholikiem ,życie samo w sobie jest cholernie ciężkie a jeszcze z depresja na plecach to już wogóle hardcore,łacze sie z wszystkimi którzy aktualnie choruja nie poddawajcie sie to cholerstwo da sie pokonać, sam aktualnie przechodze epizod depresyjny od 2 miesiecy jem leki. pzdr Do góry

jak samemu wyjść z depresji